Jaro Sýkora urodził się w 1953 roku w Námestowie. Ukończył technikum mechaniczne, przez wiele lat pracował jako frezer i kierowca osobisty.

Jako samouk zajmuje się fotografią od 1987 roku. Stworzył wieloletni, nie ukończony jeszcze cykl o mieszkańcach Orawy Ludzka historia.

Od 1990 roku poświęcił się wyłącznie fotografii, zajmuje się reklamą, a w prywatnej twórcości dokumentem.

Od 1993 roku do Ludzkiej historii dołącza cykl Dzień dłuższy niż życie, w którym fotografuje ludzi z orawskich wsi zamieszkałych w domie emerytów. Następują po nich cykl Topmodelka (szczytowa inscenizacja teatralna 95-letniej modelki) oraz Urodził się, by umrzeć (dokumentalna i inscenizowana fotografia z życia alkoholików).

Prace Sýkory zdobyły wiele nagród na konkursach fotograficznych w kraju i za granicą, m.in.  pierwszą nagrodę na SLOVAK FOTO ’92 w kategorii Story, pierwszą nagrodę w konkursie gazety Prawda w kategorii Życie wokół nas, nagrodę Słowackiego Związku Fotografów i nagrodę na narodowym konkursie AMFO 1995.

Od 1993 jest członkiem Fotoklubu Słowackiego syndykatu dziennikarzy.

Mieszka i pracuje w Námestowie na Orawie.

Jaro Sýkora jest twórcą realistycznych portretów, na których zatrzymał się czas. Ukazuje pokolenie odchodzące na zawsze – ludzi przywiązanych do natury i cichego, spokojnego życia na wzgórzach Orawy. Są biedni, lecz wolni.

23.06.2023 godzina 18.00 Galeria „Na Piętrze”

Prezentowane na tej wystawie prace fotograficzne to próby autorów ukazania wewnętrznego świata osoby twórczej, promowanie lub niepromowanie rzeczywistości przez pryzmat wizualnych przemian, do jakich zdolna jest dusza w stanie ekspresyjnym.

EXPRESSION to jasna manifestacja uczuć, nastrojów, myśli. W szerokim znaczeniu — zwiększona ekspresyjność dzieła sztuki, którą uzyskuje się za pomocą całego zestawu środków artystycznych i zależy od charakteru pracy artysty; natomiast w wąskim znaczeniu ekspresja jest przejawem temperamentu artysty w stylu twórczości, w fakturze pociągnięcia pędzla, w rysunku, w kolorystyce i rozwiązaniach kompozycyjnych dzieł malarskich, rzeźbiarskich, muzycznych i… fotografii artystycznej.

O autorach:

Walerij Leszczynski – kijowianin, założyciel i kurator stowarzyszenia artystycznego Kyivphotos-Hall 2012, członek Narodowego Związku Artystów Fotografików Ukrainy, jeden z nielicznych ukraińskich fotografów, który pracuje w kierunku nowoczesnego piktorializmu i fotoimpresjonizmu.

Eksperymentuje w koncepcji i abstrakcji.

Andrij Fursenko urodził się w obwodzie chersońskim. Edukację artystyczną rozpoczął w wieku 40 lat. W latach 2020/21 uczęszczał na kursy w Kijowskiej Szkole Fotografii, w latach 2021/22 studiował w Szkole Fotografii im. Wiktora Maruszczenko. Brał udział w zbiorowych wystawach fotografii na Ukrainie i za granicą. Zwycięzca konkursu „Poczuj prędkość od Vodafone”.

Autorka Katarzyna Pawelec jest członkiem Bełchatowskiego Towarzystwa Fotograficznego a także członkiem Fotoklubu RP (483).

„Czym jest strefa komfortu dla fotografa? Tym co sprawia przyjemność w fotografii, a są to poszukiwania, niekończące się, wychodzące z ram codzienności, uwolnione frywolnością umysłu, badające przestrzenie powiązań sztuki, malarstwa, grafiki, trendów i własnych upodobań. Moje wielopłaszczyznowe fotografie wydobędą z Was pokłady emocji, a nieprzemijające kanony sztuki odnajdziecie z łatwością i mam nadzieję z przyjemnością „wertując” kolejne kadry, z najlepszymi modelkami wielu sezonów”

                                                               Afrp Katarzyna Pawelec

Agnieszka Cecot

„KOBIECOŚĆ”

            Kiedy fotografuje kobiety jest to dla nich rodzaj „foto-terapii”. Według niej kobiecość ma niewiele wspólnego z okładkami gazet. KOBIECOŚĆ to nie wygląd, ale stan umysłu. Podczas sesji stara się aby każda kobieta odkryła piękno, które w sobie nosi. „To nie wiek, rozmiar czy kolor włosów powodują, że jesteśmy fajną babką, super matką, rewelacyjną przyjaciółką, siostrą, czy cudowną żoną!”

            Większość kobiet sesję ZACZYNA od słów „ja NIE jestem fotogeniczna”, a często  KOŃCZY zmianą postrzegania siebie samej i rozwinięciem skrzydeł.

Bodźcem do stworzenia wystawy była obserwacja jak wiele jest odcieni  „KOBIECOŚCI”. Czasem to delikatność, subtelność, kruchość, czasem odwaga, pewność siebie, czasami jest to uśmiech, kokieteryjność.

KOBIECOŚĆ to  zawsze jest  odwaga bycia sobą.